Pismo Święte, inaczej Biblia wywodzi swoja nazwę z języka greckiego; βιβλία – księgi. Składa się z dwóch części; Nowego i Starego Testamentu. Biblia jest zbiorem przesłań od Boga spisanych przez natchnionych Duchem Świętym wybrańców. Żydzi włączyli do Biblii Hebrajskiej jedynie Stary Testament, gdyż nie uznają oni nauk Chrystusa. Katolicyzm, judaizm, protestantyzm, prawosławie oraz inne religie odmiennie interpretują Biblię. My zajmiemy sie chrześcijańskim kanonem Pisma Świętego wg Kościoła Rzymsko-katolickiego.
Dzisiejsza Biblia jest zbiorem starożytnych dokumentów, które powstawały przez 16 stuleci. Stary Tesament tworzy 46 ksiąg, natomiast Nowy Testament 27.
Dla chrześcijan Pismo Święte jest zbiorem podstawowych prawd wiary o życiu ziemskim i pozaziemskim. Jest przesłaniem od Boga, wskazującym człowiekowi jak żyć w zgodzie z boskim porządkiem i wzrastać w miłości. Nie ulega wątpliwości, że Biblia jest jedną z najważniejszych ksiąg w dziejach ludzkości.
Większość wiernych obcuje z Biblią jedynie w czasie niedzielnej Mszy Świętej. Warto jednak częściej sięgać po literaturę Pisma Świętego. Czytanie i rozumienie Biblii jest zadaniem ambitnym niemniej jednak osiągalnym. Bardzo istotne jest aby wybrać jej wierne tłumaczenie. Księgi święte zostały spisane w językach starożytnych; hebrajskim i aramejskim, oraz w języku greckim, który jest najbliższy językom współczesnym. Dlatego też każde tłumaczenie Biblii na język polski będzie zawierało w sobie pewne interpretacje. Powszechnie obowiązują przekłady Biblii wg księdza Jakuba Wujka (koniec XVI w. ), jak również Biblia Tysiąclecia benedektynów z Tyńca, którą przetłumaczyli oni z języków oryginalnych.
Biblia jest gatunkiem pełnym przypowieści, alegorii i symboli. Jest jednym z podstawowych źródeł kultury europejskiej. Była i nadal jest źródłem natchnienia dla pisaży i poetów. Jan Kochanowski przekładał biblijne psalmy. Inspiracje z Pisma Świętego czerpali m.in: Adam Mickiewicz (mesjanizm polski), ksiądz Piotr Skarga, Czesław Miłosz i wielu innych. Nie trzeba przypominać rzeźb Michała Anioła, obrazów Leonarda da Vinci oraz innych artystów renesansowych.
W powszechnym języku polskim używamy powiedzeń zaczerpniętych z motywów biblijnych; np. „zakazany owoc”, „Sodoma i Gomora”, „Salomonowy wyrok”, „Hiobowe wieści”, „wdowi grosz” czy „trąby jerychońskie”.